عاشقانه های من

ترا میخواهم و دانم که هرگز

به کام دل در آغوشت نگیرم

توئی آن آسمان صاف و روشن

من این کنج قفس مرغی اسیرم

 

ز پشت میله های سرد وتیره

نگاه حسرتم حیران به رویت

در این فکرم که دستی پیش آید

و من ناگه گشایم پر به سویت

 

در این فکرم که در یک لحظه غفلت

از این زندان خامش پر بگیرم

به چشم مرد زندانبان بخندم

کنارت زندگی از سر بگیرم

 

در این فکرم من و دانم که هرگز

مرا یارای رفتن زین قفس نیست

اگر هم مرد زندانبان بخواهد

دگر از بهر پروازم نفس نیست

 

ز پشت میله ها هر صبح روشن

نگاه کودکی خندد به رویم

چو من سر میکنم آواز شادی

لبش با بوسه می آِید بسویم

 

اگر ای آسمان خواهم که یکروز

از این زندان خامش پر بگیرم

به چشم کودک گریان چه گویم

ز من بگذر که من مرغی اسیرم

 

من آن شمعم که با سوز دل خویش

فروزان میکنم ویرانه ای را

اگر خواهم که خاموشی گزینم

پریشان میکنم کاشانه ای را

                                            «فروغ»

اما
   با این همه
تقصیر من نبود
                  که با این همه...
با این همه امید قبولی
در امتحان سادهْ تو رد شدم

اصلاً نه تو ، نه من!
تقصیر هیچ کس نیست

از خوبی تو بود
               که من
                        بد شدم!

                               از : قیصر امین پور

 

صدای قلب نیست

صدای پای توست

که شب ها در سینه ام می دوی

 

کافی ست کمی خسته شوی

کافی ست بایستی

یادش بخیر شبایی که ترانه ی نامهربونو گوش میکردم........... 

------------------------------------------------------

امشب به یاد بودنت ، تا صبح با سازم میخونم

برات هزار تا شعر میگم ، تا بدونی دوستت دارم


یادم میاد پشت سرم ، با چشم گریون داد زدی


که قسم به اشک من ، به قلب من تو چنگ زدی


نا مهربون اینجوریه ، رسم و رسوم عاشقی


میگی هنوز دوسم داری ، من که ندیدم اینجوری


نا مهربون اینجوریه ، رسم و رسوم عاشقی


میگی هنوز دوسم داری ، من که ندیدم اینجوری


من که ندیدم اینجوری


گفتی بیا تموم کنیم ، ترس از حسودا نکنیم


اگه بخوای باز میتونی ، بعدا به چنگم بیاری


تو رو قسم دادم به جون جفتمون ، به تموم لحظات خاطراتمون


اما تو گفتی نمیشه ، اینجا باید تموم بشه